Bayram yaklaştı, sokaklar alışveriş derdine düştü ama kasadaki fişler bayram havasından çok kriz havası estiriyor. Etin fiyatı bir ayda yüzde 30 artarken, şeker bile neredeyse gramla satılır hale geldi. Peki bu gidişata neden kimse yüksek sesle itiraz etmiyor?
Ekonomi konuşulmaktan değil, kanıksanmaktan yoruldu. Artık insanlar markete dua ederek giriyor, çıkarken fişini çerçeveletmek istiyor. Çünkü bu ülkede sabit bir şey varsa o da değişmeyen bir gerçek: Zam, her sabah bizden erken uyanıyor.
Gençler gelecek planı yapmıyor, “yarına yetişir mi?” hesabı yapıyor. Emekliler çarşıya çıkmadan önce sadece torunlarını değil, fiyat etiketlerini de ezberliyor. Yönetenler "küresel nedenler" diyor, halk "yerel etkiler"le boğuşuyor.
Bir ülkede ekonomik veriler kadar sokakta çalan simitçinin sesi de göstergedir. Şimdi o ses azaldıysa, bu sadece açlık değil; umutsuzluk belirtisidir.
Sessizliğe alışmak çözüm değil. Çünkü sessizlik çoğu zaman çare değil, vazgeçiştir. O yüzden belki bu bayram, zamları değil birbirimizi hatırlamalı, etiketlere değil değerlerimize bakmalıyız.
Facebook Yorum
Yorum Yazın