Bu yıl bahar ayları Türkiye’nin birçok bölgesinde alışılmışın dışında geçti. Mayıs ayının başında Güneydoğu'da sıcaklıklar 40 dereceye yaklaşırken, Karadeniz'de ani bastıran sağanaklar sele dönüştü. Kuraklık, seller ve dolular aynı mevsimde kol kola girdi; doğa dengesini şaşırdı. İklim değişikliği artık bir öngörü değil, içinde yaşadığımız gerçeklik.
Geçtiğimiz hafta açıklanan Meteoroloji Genel Müdürlüğü raporu, Türkiye’nin büyük bir bölümünde “şiddetli kuraklık” yaşandığını ortaya koydu. Barajlardaki doluluk oranları İstanbul’da %40’ın altına, Konya Ovası’nda yeraltı su seviyeleri kritik eşiklerin altına indi. Üstelik bu durum sadece su kıtlığına değil, gıda güvenliğine ve toplumsal yaşamın sürekliliğine de doğrudan tehdit oluşturuyor.
Diğer yandan ani yağışlar ve taşkınlar kentleri savunmasız yakalıyor. Altyapısı yıllar önce planlanmış şehirler, yeni doğa düzenine ayak uyduramıyor. Rize’de geçen hafta meydana gelen sel felaketinde birçok ev ve iş yeri su altında kaldı; aynı anda Edirne’deki çiftçiler doludan zarar gördü.
Bilim insanları yıllardır uyarıyor: “İklim krizi uzak bir gelecek değil, bugünün en ciddi sorunu.” Ancak küresel anlaşmalar ve ulusal eylem planları uygulamaya geçmeden sayfalarda kalıyor. Doğanın verdiği bu net mesajlara rağmen hâlâ ormansızlaşma sürüyor, karbon emisyonları azalmıyor, plansız kentleşme devam ediyor.
Doğa konuşmaz ama işaret verir. Kuruyan toprak, taşan dereler, erkenden açan çiçekler bize bağırmadan bir şeyler anlatmaya çalışıyor. Biz anlamazsak, bedelini yalnızca biz değil bizden sonrakiler de ödeyecek. Artık doğanın dilini öğrenmenin ve onunla uyum içinde yaşamanın zamanı geldi.
Facebook Yorum
Yorum Yazın